Het bezoeken van vervallen en verlaten locaties is ontzettend bijzonder; soms lijkt het alsof je jezelf in een compleet andere, uitgestorven, wereld waant.

Die ervaring is prachtig, maar soms gebeuren er vreemde dingen…

Ik neem je mee in mijn top tien van meest opvallende dingen die ik ben tegengekomen tijdens deze avonturen!

LET OP: deze locaties waren meestal goed toegankelijk of in overleg met de eigenaar betreden. Ik raad niemand aan om in te breken.

. 

10. NIEUWE KATTENPOSTERS

Het sanatorium. Hier gebeurden gekke dingen. Op deze vrijwel vieze en beschimmelde muur (later meer over de schimmel) steken verse posters nogal af. Vooral deze lieve kattenposters!

Heeft iemand zijn tijdelijke onderdak van deze kamer gemaakt? Als fervent kattenliefhebber kan ik deze keuze voor aankleding goed begrijpen, maar toch… een beetje curieus is het wel.

Let ook even op de luchtverfrisser links boven – het is een vreemd plaatje.

.
.

9. FILMGEVOEL

Tijdens ons bezoek aan dit verlaten olympisch dorp was het mooi zonnig herfstweer met een harde wind. De laagstaande zon was een perfecte toevoeging aan onze foto’s.

Maar al snel stond ik er alleen voor; mijn vrienden lagen plat op hun buik interessante beestjes te fotograferen (wat overigens geweldig mooie macrofoto’s zijn geworden, daar niet van).

Ondertussen ging ik zelf verder op onderzoek uit en liep ik door de overwoekerde straten en tussen de flatgebouwen door. Het was vreemd stil; je hoorde alleen de wind hard door de bomen en langs de gebouwen suizen.

Mijn sjaal en haar wapperden flink in de wind. In combinatie met de prachtige zon was dit een volmaakt moment, wat ervoor zorgde dat het voelde alsof ik in een post-apocalyptische film zat.
.

. 

8. EEN LOCATIE IN JE EIGEN DORP

Vlak voordat dit vervallen zwembad gesloopt zou worden, begon mijn liefde voor verval. Dit was mijn eerste echte ‘urbex’-locatie.

Het lag net op de grens van het dorp waar ik vandaan kom en ik wist dat het zwembad leeg stond, maar had er nooit bij stilgestaan hoe mooi het zou zijn.

Gelukkig was ik er nog op tijd bij! Ik denk dat ik het misschien zelfs wel op zijn mooist heb kunnen ervaren; het was zo ontzettend overwoekerd.

Kort na mijn bezoek werden alle bomen gekapt en niet veel later is de rest ook weggehaald. Het is erg jammer, want het was een geweldig bijzondere locatie met een heel eigen sfeer.
.

.

 7. SCHIMMEL… HEEL VEEL SCHIMMEL

Terug naar het sanatorium waar ik het in punt tien over had. Zoals op de bijbehorende foto van dat punt al te zien was, was er een deel van de muur bedekt met zwarte schimmelvlekken.

Nu was dat nog een best schone muur; in het merendeel van de kamers was álles bedenkt met schimmelvlekken.

In de gangen groeiden elfenbankjes (zie foto) en alles rook muf en vochtig.

Het toppunt waren de kamers die niet eens te betreden waren door de hoeveelheid schimmel, paddenstoelen en enórme stank die daar vanaf kwam. Niet goed dus.
.

.

6. EEN GROTE BERG HOESTDRANK

Bij binnenkomst in deze bierbrouwerij was het eerste wat we zagen een berg hoestdrank – niet een hoopje, echt een grote hoop.

De hoogstwaarschijnlijke reden; hoestdrank kan als drug worden gebruikt. De stof dextromethorfan veroorzaakt hallucinaties wanneer er grote hoeveelheden van ingenomen worden.

Maar het werkt ook spierverslappend, waardoor we niet erg vreesden voor de eigenaar van de hoestdrank.

Het wordt vaak niet in dank afgenomen als ‘toeristen’ in schuilplaatsen of territoria komen; ik ken eerstehands verhalen van ‘bewoners’ die erg snel, erg agressief werden..

.

5. EEN LIJK!?

De tweede keer dat we in het bovengenoemde sanatorium waren, liepen we een paar andere gangen door dan waar we eerst waren geweest.

Ik stond ergens foto’s van te maken, terwijl een vriend verderop aan het verkennen was. Hij kwam met een grote grijns op zijn gezicht terug en zei dat het maar goed was dat ik niet voorop liep.

Voorzichtig loerde ik de kamer in waar hij naar wees en ik kreeg de kriebels van wat ik zag (ik heb vroeger als klein meisje iets te vaak meegekeken met de enge computerspellen van mijn broer).

Het ‘bloed’ mocht er dan ontzettend nep uitzien, ik vertrouwde de rubberlaarzen voor geen meter.

Na voorzichtig om het hoekje van het douchegordijn te hebben gekeken en bevestigd te hebben dat er niet meer dan laarzen stonden, kon ik weer met een gerust hart verder.
.

.

4. INSTORTEND PLAFOND

Mocht je ooit verlaten gebouwen betreden, bedenk dan alsjeblieft dat het vrijwel altijd óude gebouwen zijn en er dus instortingsgevaar heerst.

Zo liepen we lekker op ons gemak door een lange gang op de eerste verdieping, waarna er vlak achter ons (dus waar we net nog liepen) een groot stuk plafond naar beneden viel!

We hebben nog even de trap naar de twee verdieping genomen, waar de vloer er zodanig gehavend uitzag dat we ons verbaasden hoe netjes de verdieping eruitzag waar het was gebeurd (zie foto). Maar schijn kan alsnog bedriegen, dat blijkt.
.

.

3. JONGENS IN EEN BIERBROUWERIJ

Een van de dingen die me het meest bijblijft zijn de jongens in een verlaten bierbrouwerij. We waren lekker bezig toen we ineens drie jochies tegenkwamen (begin tieners?).

Ze kwamen daar vaak om te chillen en ze konden ons precies de weg wijzen naar alle mooie plekken, vertelden ze ons.

We liepen achter ze aan; eerst met onze zaklampen door compleet donkere ruimtes, daarna (nog steeds in het donker) via metalen bruggen over enorme open ketels en verdieping na verdieping omhoog langs allerlei prachtige plekjes. Ik ben blij dat we ze zijn tegengekomen, anders hadden we lang niet zo veel moois gezien.

Ook leuk: toen we afscheid van de jongens hadden genomen, maakten we in de binnenplaats een foto van ons groepje met het gebouw op de achtergrond. Pas toen ik thuis de foto’s aan het uitzoeken was, zag ik dat de jongens bovenaan op het dak stonden te kijken! Als je goed kijkt, kun je ze zien staan.
.

.

2. BLAFFENDE (BEWAKINGS?)HOND

Brr. Dit was een akelig moment. We waren in een verlaten militaire (Sovjet) kazerne. Het was de tweede keer dat we er waren en in tegenstelling tot de eerste keer, hadden wie die ochtend bewaking zien rijden.

Vlak langs waar we stonden zelfs, maar we stonden tussen bomen en ze hadden ons gelukkig niet gezien.

We gingen gewoon door – we hadden er niet voor niets lang voor gereisd – en aan het eind van de dag waren we in een gymzaal op het terrein aan het fotograferen.

Een meid van onze groep moest niesen, waarna we direct hard hondengeblaf hoorden. We schrokken ons rot en doken ineen, maar toen we de hond duidelijk dichterbij hoorden komen, werd hij ineens teruggefloten en hebben we niemand meer gezien. Ik denk dat we geluk hadden, maar het blijft vreemd, niet?
.

.

1. GESPIESD HART

.

Bij dit punt vraag ik me vooral af wáárom iemand dit heeft gedaan. Ik neem aan dat het voor de gein is, maar… Anyhow, we waren in het hoofdgebouw van de bovengenoemde militaire basis, waar we in een statige grote zaal stonden met hoge ramen en grote open haarden.

Deze basis werd oorspronkelijk door de Nazi’s gebruikt, waarna hij werd overgenomen door de Russen. Deze hebben de Nazi-elementen uit de gebouwen verwoest, zoals stenen adelaars en hakenkruizen. R

ecent vond iemand het blijkbaar een mooie toevoeging om een hart tegen één van de hakenkruizen te spiesen.

Aan de grootte te zien, verwachten (hopen) we dat het een dierenhart is. In het echt was de vorm duidelijker een hart, op deze foto zijn de haarvaatjes binnenin beter te zien. Maar een tikje luguber is het wel.

.

.

MEER ZIEN?

.
Wil je alle foto’s zien die ik op vervallen plaatsen heb gemaakt? Klik hier! 

.

Heb je vragen of wil je je fotoshoot boeken? Neem gerust contact met me op.

.

.

.

MEER NIEUWS EN (ACHTER DE SCHERMEN) UPDATES

.

.