Ik moet iets opbiechten, iets heel persoonlijks. Iets waarover ik lang heb getwijfeld om het de delen. Namelijk:

Tot één jaar geleden durfde ik totaal niet op de foto. Ik vond mezelf te lelijk.

Het klinkt misschien krom; een fotograaf die van zichzelf geen foto’s laat maken. Hard roepen hoe belangrijk goede portretten zijn, maar ze zelf niet hebben.

Ja, ik had een aardige selfie hier en daar. En deze foto’s, lekker ‘artsy’ en onherkenbaar:

.

2011 (scannography) & 2013 (vervreemding)

.

Maar me écht (representatief) laten portretteren… ik durfde niet.

Mijn zelfbeeld heeft flink geschommeld in mijn leven, maar de laatste jaren was er nog maar weinig van over – mede door een lange reeks lichamelijke problemen.

Vooral toen ik begon met deze onderneming, Ruwmantisch, liep ik hier erg tegen aan. Ik had goede foto’s van mezelf nodig, maar ik had het gevoel dat ik juist mensen zou afschrikken door mezelf te laten zien. 

Het is natuurlijk ontzettend hard om zo over jezelf te denken en het zorgde er alleen maar voor dat ik meer en meer onzeker werd… Niet goed dus.
.

DE OMSCHAKELING

Gelukkig is mijn zelfbeeld inmiddels een aanzienlijk stuk gegroeid, JUIST doordat ik uiteindelijk foto’s van mezelf heb laten maken.

Eén jaar geleden is deze foto van me gemaakt, totaal onverwacht:

.

.

Ik was een geweldig stelletje aan het fotograferen (lees de desbetreffende blogpost HIER) en zij motiveerden mij om ook op de foto te gaan. Eerst wilde ik eigenlijk niet. Het leek me ongemakkelijk en ik was bang dat de foto’s mijn slechte zelfbeeld zouden bevestigen.

Uiteindelijk wisten ze me toch te overtuigen (het was immers een wel héél mooie locatie). En wat bleek toen ik de foto terugzag… ik was er BLIJ mee! Dát had ik niet als optie gezien.

Maar ik vond deze foto júíst mooi omdat de setting zo bijzonder was en het veel over mij zegt. En juist omdat ik hier duidelijk in mijn element ben. Dít ben ik, helemaal zoals ik ben. En eigenlijk maakte dat me best vrolijk.

Het is niet zo dat mijn onzekerheid in één klap weg was. Maar inzien dat ik óók goed op de foto kan staan, maakte een wereld van verschil. Het zorgde er ook voor dat ik nu vaker en makkelijker op de foto ga, wat me bij elk geslaagd resultaat weer een grote boost zelfvertrouwen geeft.

Heck, tot pasgeleden had ik nog niet eens verwacht dat ik zó spontaan op de foto kon staan – en er nog eens écht blij mee kan zijn ook:

.

.

BEN JE NIET FOTOGENIEK?

Bijna iedereen die ik fotografeer, vindt dat hij of zij niet fotogeniek is. Helaas begrijp ik dus heel goed waar dit vandaan komt…

Het kan confronterend zijn om jezelf te zien door de ogen van iemand anders. Vooral in een wereld waarin ons constant verteld wordt dat we niet goed zijn (en pas in de buurt komen van ‘goed genoeg’ als we product x of y kopen).

Maar ik begrijp ook goed hoe belangrijk het is om juist wél goede foto’s van jezelf te hebben. Om NU een flinke dot zelfvertrouwen te krijgen – en om later met trots terug te kunnen kijken naar je vroegere zelf.

Gelukkig is ‘fotogeniek zijn’ niets meer dan weten wat werkt op de foto. Zo helpen bepaalde houdingen voor een spontane, sprekende foto.

.

.

EERSTE HULP BIJ SPONTANE FOTO’S

Om je hier alvast mee te kunnen helpen, heb ik tien makkelijke, effectieve tips samengesteld in mijn gids EERSTE HULP BIJ SPONTANE FOTO’S – voor iedereen die liever niet op de foto gaat.

Het mooiste is; als je eenmaal weet waar je je handen kunt laten (een veelvoorkomend probleem), ben je al snel een stuk relaxter. Hoe fijn is dat?

Dus; laat jezelf verrassen door je eigen fotogeniekheid, zodat je trots kunt zijn op foto’s van jezelf. Ook jou lukt dit, daar ben ik van overtuigd!

Download hier gratis EERSTE HULP BIJ SPONTANE FOTO’S.

.